Seminarski Rad- Poslovna Informatika

UNIVERZITET ZA POSLOVNE STUDIJE BANJA LUKA

FAKULTET ZA POSLOVNE I FINANSIJSKE STUDIJE

ISTOČNO SARAJEVO

SEMINARSKI RAD Predmet: Poslovna informatika

Tema: INTERNET

Student:

Mentor:

Decembar 2013.godine

Seminarski rad na temu: Internet

SADRŽAJ S A D R Ţ A J ............................................................................................................................... 1 1. UVOD ....................................................................................................................................... 2 2. RAZVOJ INTERNETA ............................................................................................................ 3 2.1. Izraz Internet ...................................................................................................................... 3 2.2. Pojam Interneta .................................................................................................................. 3

2.3. Računarske mreţe i Internet ............................................................................................... 4 3. ISTORIJSKI RAZVOJ INTERNETA ...................................................................................... 7

3.1. Statistika korištenja Interneta ............................................................................................. 8 4. ORGANIZACIJA INTERNETA .............................................................................................. 8 4.1. Internet protokol i internet adresiranje ............................................................................... 8 5. SERVISI INTERNETA .......................................................................................................... 11 5.1. Osnovni servisi ................................................................................................................. 11 5.2. Javni servisi....................................................................................................................... 11 5.3. Posebni servisi .................................................................................................................. 12

6. ZAKLJUČAK ......................................................................................................................... 13 Literatura..................................................................................................................................... 14

Predmet: Poslovna informatika

Page 1


1. UVOD

Prije svega, pojam internet znači mreţa unutar mreţe. Internet je globalna mreţa. Razvoj interneta kao globalne mreţe ponajprije je ovisio o razvoju sredstava komuniciranja. Izumi telegrafa, telefona, radija i računala bili su podloga za pojavu Interneta.

Internet je nastavak računalne mreţe uspostavljene u Sjedinjenim Američkim Drţavama tokom 1960. godine od Advanced Research Projects Agency (ARPA), koja je povezivala nekoliko računala u četiri univerziteta u drţavama Kalifornija i Utah. Ta prva računalna mreţa uopšte, nazvana je ARPANET (ARPA NETwork). Naučnici su izgradili ARPANET s namjerom da to b ude mreţa koja će još uvijek uspješno raditi i u

slučaju da dio mreţe bude oštećen. Takav koncept bio je vaţan vojnim organizacijama koje su proučavale načine da odrţe komunikacijske mreţe u funkciji i u slučaju nuklearnog rata. Bilo je to vrijeme hladnog rata, i upravo ta stalna ratna opasnost i ţelja da se uvijek bude ispred protivnika, donijela je svijetu mnoge proizvode i tehnološke inovacije kojih, kako smatraju neki istoričari ne bi bilo bez Hladnog rata. Prvotno zamišljen kako bi omogućio visoku učinkovitost u komunikaciji izmeĎu istraţivačkih centara, univerziteta i vladinih agencija SAD-a internet je ubrzo prerastao u internacionalnu mreţu dostupnu svima. Kako je ARPANET rastao u 1970-ima, sa sve više i više univerziteta i institucija koji su se spajali na njega, korisnici su uvidjeli

potrebu razvijanja standarda za put kojim će podaci biti prenošeni internetom. Već od prvih dana pa sve do danas, Internet je proslavio mnogo roĎendana, ali koji je pravi teško će se sloţiti i najbolji poznavaoci istorije informatike. Neki tvrde kako je to 1961. kad je dr Leonard Klajnork na Univerzitetu MIT prvi put objavio rad o packet-

swiching tehnologiji. Neki navode 1969. godinu kao godinu roĎenja Interneta jer je tada Ministarstvo odbrane SAD-a odabralo ARPANET, za istraţivanje i razvoj komunikacija i komandne mreţe koja će pr eţivjeti nuklearni napad. Vjerovatno je najvaţniji trenutak bio 1983.godine kad je tadašnja mreţa prešla sa NPC -a (Network Control Protocol) na TCP/IP (Transmission Control Protocol/Internet Protocol), što je značilo prelazak na tehnologiju kakva si i danas koristi. Protokoli su standardi koji omogućavaju spojeno sa ARPANET koristeći relativno primitivni Network Kontrol Protokol, koji je uprkos mnogim ograničenjima, bio upotrebljiv u malim mreţama, i nije bio dovoljno fleksibilan za širu upotrebu. Vidjelo se kako je potreban opštiji pristup komunikacionom protokolu kako bi mogli bi ti udovoljeni sve veći zahtjevi stvarana sve komplikovanija mreţa računara. Danas, ţivot bez Interneta bio bi nezamisliv i svako će na Internetu naći nešto za sebe, zahvaljujući bogatstvu sadrţaja i usluga koje nudi korisnicima. Zato ćemo se osvrnuti na istorijat i sam nastanak Interneta i pokušati objasniti njegovu funkciju i na koji način funkcioniše.


Page 2


2. RAZVOJ INTERNETA 2.1. Izraz Internet

Izraz internet dolazi od engleske riječi Interconnected (meĎusobno spojeni) i Networks (mreţni sistem računala). U svakodnevnici Internet se često poistovjećuje sa World Wide Web (www), što u stvari nije tačno jer je www samo jedan dio, jedna sluţba u okviru Interneta kao globalnog pojma.

2.2. Pojam Interneta

„Internet je skup od najmanje dvije pa do beskonačno mnogo mreţa koje su: -

fizički povezane, sposobne da komuniciraju i meĎusobno dijele podatke, u stanju da zajednički reaguju kao jedinstvena mreţa.

To je najveća računarska mreţa, a otvorena je za javnu upotrebu.“ 1 Dakle, Internet bismo mogli definisati kao „mreţu svih mreţa“ . Za razliku od tradicionalnih medija za prenos podataka, kao što su radio i televizija, internet je decentralizirana mreţa, što znači da nema središnjeg mjesta iz kojeg je upravljana. Podaci putuju mreţom podijeljeni u pakete. Svaki od tih paketa sadrţi podatke o tome odakle je krenuo i gdje mu je odredište. Upravo zbog toga nije vaţno kojim smjerom ovi paketi prolaze sve dok su na svom odredištu pravilno sastavljeni, dakle nije vaţno kojim putem poslana poruka putuje internetom- ona će na kraju naći svoj put do cilja. „Internet je praktična realizacija povezivanja stotina miliona kompjutera u jedins tvenu mreţu. To je informatička infrastruktura, a ono što ga je učinilo toliko popularnim su sadrţaji koji se na toj bazi grade.Tako se npr. moţe otkucati i poslati tekst vlasniku nekog udaljenog kompjutera.Tekst se podijeli u pakete i onda raznim putevima (preko

desetine kompjutera) putuje do primaoca, gdje se nepogrešivo sklapa u tekst identičan originalu.“2 Internacionalna tehnologiha koja je najradikalnije promijenila svijet i najviše doprinijela internacionalizaciji je Internet. Nijedna tehnologija do sada, u tako kratkom vremenu,

nije ostvarila brţi razvoj i snaţniju primjenu od Interneta. Moţe se govoriti o eksploziji interneta koji naprosto ruši okvire tradicionalizma, mijenja naše šire i radno okruţenje, mijenja svijet i stvara nove poglede i moguć nosti u nauci, obrazovanju, ekonomiji, demokratiji, moralu, politici i individualnom ţivotu i ponašanju svakog pojedinca koji koristi ovu tehnologiju. Internet je za mnoge umjesto vijesti postao tema, i to 1

Dr Mladen Radivojević, dr Ilija Šušić, Poslovna informatika, Univerzitet za poslovne studije, Banja Luka,

2008., str.193 2

Branko Latinović, Panevropski univerzitet Apeiron, Fakultet poslovne informatike, Banja Luka, 2007.,

str.287


Page 3


nezaobilazna. U gotovo svim sredstvima informisanja od TV, dnevnih novina, publikacija, čas opisa do vrlo ozbiljnih naučnih radova. Za afirmaciju ove informacione

tehnologije, izmeĎu mnogih, zasluţne su slijedeće činjenice:  



Internet se smatra nosiocem novog talasa digitalne revolucije;

usmjeren na razvoj interneta, globalnog informatičkog projekta, jedinstvenog informatičkog prostora; Ogroman kapital je

Internet je infrastrukturna i komunikacijska pretpostavka koncepta svjetske ekonomske globalizacije, modernog e-poslovanja.

Za informatičare, ne tako davno , bio je problem ralizovati naizgled prostu ideju: da se u ok viru jedne zgrade poveţe nekoliko računara kako bi njihovi korisnici razmjenjivali podatke i informacije, trebalo je riješiti niz problema iz domena hardvera, softvera i komunikacionih veza. Uvij ek je postojao rizik da uspostavljena veza neće dobro funkcionisati. Problem je bi o gotovo neriješen kada je trebalo povezati računare različitih proizvoĎača sa različitim softverskim platformama. Bilo je nezamislivo i gotovo nemoguće ostvarljivo da se meĎusobno poveţe hiljade računara koji su meĎusobno udaljeni hiljadama kilometara. Internet je riješio gotovo nemoguće. Povezao je milione računara rasutih po cijelom svijetu, obezbjeĎujući nihovim korisnicima pouzdanu i efikasnu razmjenu podataka, informacija, znanja i ideja. Internet je postao

elektronski put u svijet bez granica, koji obezbjeĎuje, bez obzira na vrijeme i prostor, razmjenu različitih informatičkih sadrţaja. Da bi tako „savršeno“ funkcionisao, ovdje ćemo pokušati objasniti i odgovoriti na nek a osnovna pitanja i dati saţet odgovor. Kako je Internet nastao? Kako je organizovan i ko je njegov vlasnik? Ko ga odrţava? Na koji način funkcioniše? Kako se pokreće i šta ga pokreće? 2.3. Računarske mreže i Internet

U definiciji Interneta koristi se pojam mreţa, pa da i njega objasnimo i definišemo: „Računari koji se nalaze u jednom preduzeću, fakultetu, zavodu ili institutu, mogu se najčešće povezati direktno nekim tipom kabla. Tako povezani računari čine lokalnu mreţu (LAN- Local Area Network). Kada se poveţe više LAN mreţa (najčešće iznajmljenim telefonskim linijama) dobije se mreţa šireg domena (WAN - Wide Area Network). Mreţa je skup računara koji su sposobni da meĎusobno komuniciraju i dijele resurse kao što su podaci, datoteke, program i operacije.“ 3 Svaki ureĎaj koji komunicira sa drugim ureĎajem u mreţi, naziva se mreţni čvor. Svaki čvor, u principu, mora biti opremljen mreţnim adapterom (karticom) kao hardverskom komponentom koja mu omogućava rad u mreţi, kao i odgovarajućim mreţnim operativnim sistemom. Uloga računarske mreţe za razmjenu podataka je da poveća produktivnost organizacije povezivanjem svih tih računara i računarskih mreţa, tako da zaposleni imaju pristup 3

Dr Mladen Radivojević, dr Ilija Šušić, op.cit., str.193


Page 4


informacijama bez obzira na razlike u radnom opreme.

vremenu, lokaciji ili tipu računarske

Mreţe za razmjenu podataka mijenjaju način na koji posmatramo kompanije i zaposlene. Više nije potrebno da svi budu na istoj lokaciji da bi pristupili informacijama koje su neophodne za posao. Danas je uobič ajeno da kompanija organizuje svoju poslovnu mreţu tako da najpogodnije koristi svoje resurse. Internet je najveća postojeća računarska mreţa sa ogromnim brojem stalnih i privremenih korisnika. Procjenjuje se da ima oko 10.000.000 stalno aktivnih računara i oko 500.000.000 korisnika koji se povremeno uključuju s ciljem pretraţivanja i razmjene informacija.

Računari u mreţi, povezani su uz pomoć odgovarajućeg hardvera i softvera. Hardver je sve ono što fizički povezuje računare . To su telefonske linije, svjetlosni kablovi, ruteri i gateways, kao i sami računari. Softver je sve ono što na programskom nivou omogućava da se hardver koristi za komunikacije i izmjenu informacija.

Slika 2.1. Hardver Izvor: https://www.google.ba/#q=hardver računarski hardver (eng. hardware; computer hardware ) je fizički, opipljivi dio računara. Hardver se mnogo rjeĎe mijenja nego softver. Zbog toga su i takvi nazivi, jer na engleskom soft znači mehko, dok hard znači tvrdo. Mogućnosti

'Hardver

i l i

računara u najvišoj mjeri zavise od hardvera i njegove kvalitete. Hardverska, računarska arhitektura koja se koristi u kućnim računarima se naziva Von Neumann arhitektura. TakoĎer, postoje i druge arhitekture, ali se mnogo rjeĎe koriste.


Page 5


Slika 2.2. Softver Izvor: https://www.google.ba/#q=softver

Računarski softver ili softver (eng. software) je u biti računarski program napisan tako da je njegov sadrţaj lagano promjeniti (moguće i pomoću nekog programa). Softverov glavni zadatak je da upravlja hardverom, izvršava izračunavanja, te da obezbijedi komunikaciju sa ostalim, isto tako, softverom, tačnije rečeno - programom. Termin "software" prvi put koristi John W. Tukey 1957. godine. U računarstvu računarski softver su sve informacije koje se obraĎuju preko računara ili programa. Alan Turing je bio prvi koji je propisao koncept softvera u svom naučnom radu. U nastavku ovog rada, kao i često u ţivotu, često se spominje server, „...a to je računar koji u lokalnoj, a i u drugim mreţama, predstavlja centralni (glavni) računar koji upravlja radom svih ostalih računara koji su priključeni na njega. U njega se slivaju sve informacije i svi podaci. Svi korisnici koji ga ţele koristiti moraju imati otvoren nalog


Page 6


za rad na njemu. Dobijanjem

naloga dobija se korisničko ime i lozinka za sam pristup

4

računaru.“

Internet se moţe koristiti za različite namjene:   

u svijetu biznisa kao osnovni alat, porodice ga koriste da bi bile u neprestanoj vezi, ljudi ga koriste da stupe

u vezu sa ostalima koji imaju slična interesovanja itd.

3. ISTORIJSKI RAZVOJ INTERNETA

Internet je zajedničko ime za grupu informatičkih resursa rasprostranjenih širom svijeta, a počeo se razvijati tokom sedamdesetih godina. Prva takva mreţa nazvana ARPAN ET (Advenced Resarch Project Agency), bila je finansirana od Ministarstva odbrane SAD.

ARPANET je bila mreţa koja je trebala da obezbijedi komunikaciju vojnih laboratorija, vladinih biroa i univerziteta na kojima su realizovani brojni projekti od interesa za

vladu. U nastavku navest ćemo kratku hronologiju Interneta, tj. godine koje su od velikog značaja za Internet. 

 





1961.g. L.Kleinrock razvio je prespajanje paketa, tj. način rada računalne mreţe u kojem se poruke dijele na pakete, a svaki paket traţi svoj put do cilja. 1965.g. u SAD- u je uspjelo prvo povezivanje dvaju računala. 1968.g. ARPA sa četiri univerziteta u SAD -u (Los Angeles, Stanford, Santa Barbara i Utah) uspostavila je prvu fizičku mreţu kompjutera u okviru koje je funkcionisalo četiri hosta. 1969.g. proradila je u SAD- u ARPANET mreţa u kojoj su bila uključena četiri superračunala. Sedamdesetih godina razvijeni su vaţni Internet servisi kao što su elektronska pošta, korištenje udaljenih računara, prenos datoteka i sistem elektronskih novosti.





1972.g.

u okviru ARPANET mreţe je povezano 23 hosta, pronaĎen je i prvi program elektronske pošte. 1983.g. Internet TCP/IP protokol postaje obavezan u okviru ARPANET mreţe, a iste godine Univerzitet u Viskonsinu kreirao je sistem imena domena (Domain Name System – DNS)



1984.g. u SAD- u je stvorena temeljna mreţa (backbone)



1988.g. na Internet je bilo spojeno 8 zemalja i to: Amerika, Kanada, Danska,



4

Finska, Francuska, Island, Norveška i Švedska. 1990.g. u Ţenevi Tim Berners Lee (CERN) pronašao je hipertekstualn i sistem (HTML) koji omogućuje efikasan pristup informacijama.

Dr Mladen Radivojević, dr Ilija Šušić, op.cit., str.193


Page 7






1992.g. Hipertekstualni sistem (HTML) objavljen je kao WWW i tada na Internetu ima 1 milion hostova.

1994.i 1995.g. razvijeni su i prvi pretraţivački servisi za Internet (Altavista) te katalozi (Yahoo).



1995.g. nastaje jezik Java za dinamičko programiranje za WWW te jezik VRML za modeliranje virtualne stvarnosti.



1996.g. brzina prenosa kroz temeljnu mreţu porasla je desetak hiljada puta.



2000.g. zabiljeţeno 315 miliona Internet surfera, na Inter net spojeno 214 zemalja.

3.1. Statistika korištenja Interneta Poznata je činjenica da ovi podaci ne mogu vrijediti za duţi vremenski period, jer se broj pristupnika Mreţi mijenja iz dana u dan. Ali, jedino što znamo je da će Amerika uvijek prednjačiti u odnosu na ostali „svijet“.

Slika 3.1. Statistika korištenja Interneta

4. ORGANIZACIJA INTERNETA 4.1. Internet protokol i internet adresiranje

Prilikom komuniciranja, računari razmjenjuju nizove poruk a. Da bi oni te poruke razumjeli i da bi se mogle obaviti odreĎene aktivnosti u vezi sa tim porukama, računari se moraju sloţiti oko toga šta je njihovo osnovno značenje. Za različite tipove mreţa koriste se i različiti protokoli. Internet je zasnovan na TCP/IP (Transmission Control Protocol/Internet Protocol). TCP/IP omogućuje komunikaciju preko raznih meĎusobno povezanih mreţa i danas je najrasprostranjeniji protokol na lokalnim mreţama, a takoĎer se na njemu zasniva i globalna mreţa Internet.


Page 8


Mreţni model korišten u TCP/IP grupi protokola je 4 -slojni model koji se sastoji od slijedećih slojeva: 1. Sloj podatkovne veze 2. Mreţni sloj 3. Transportni sloj 4. Aplikacijski sloj

Davalac internet usluga (nazvat ćemo ga „čvor“) spojen je stalnim vezama velikih brzina na druge čvorove, koji su spojeni na treći itd. Veze izmeĎu velikih čvorova preko kojih se odvija glavnina mreţnog prometa, nazivaju se okosnica (eng.backbone). Čvorove često meĎusobno povezuje više veza, što znači da poruka od jednog do drugog računara moţe putovati različitim putevima. UreĎaji koji odreĎuju kojim će putem poruka proći (na temelju adrese iz TCP/IP paketa) zovu se usmjerivači (eng.router). TCP/IP se moţe posmatrati kao poštanska sluţba koja prenosi pošiljke sa adrese jednog računara na adresu drugog. Tačnu identifikaciju odreĎuje jedinstvena adre sa svakog računara, kao i što svaka kuća ima jedinstvenu poštansku adresu. Adresa računara sastoji se od četiri broja koji se nazivaju okteti, a razdvojeni su tačkama. Ove adrese se nazivaju IP adrese, jer ih koristi IP protokol iz porodice TCP/IP protokola, za

pronalaţenje odredišta za poslanu poruku. Npr. 147.98.8.6., ali budući da su ovog tipa adrese zbunjujuće i teško ih je zapamtiti, tako se umjesto pisanja brojne adrese računara piše adresa računara u tekstualnom obliku. Na kraju ove adrese piše se oznaka drţave u koju poslata poruka ide. Ove oznake (ba, uk, de, dk...) zovu se domeni adresa, dok se ac, co isl. zovu poddomeni adresa.

Da bismo se povezali na Internet, moramo da imamo odgovarajući hardver, softver, modem i provajdera. Kvalitet rada, zavis it će i od provajdera u smislu: 

Broja linija sa kojima provajder raspolaţe i preko kojih mu moţete pristupiti i



Kvaliteta linija provajdera sa svijetom, tj. Internet čvorom.

Veza korisnika i provajdera moţe biti: -

Povremena, a što i jeste najčešće slučaj, pogotovo kod pojedinačnih korisnika i realizuje se, najčešće, putem javne telefonske mreţe; Stalna, koja se ostvaruje kod velikih korisnika, npr. kompanija koje već imaju lokalne ili internet mreţe i odgovarajući ruter. Ovakve veze se najčešće realizuju preko iznajmljenih telefonskih linija ili digitalne veze.


Page 9


Slika 4.1.

Izvor: Informacione tehnologije, Branko Latinović

Nakon sklapanja ugovora sa provajderom, korisnik dobija korisničko ime, e -mail adresu i lozinku za pristup Internetu.

„Postupak uključivanja na Internet u domenu koji je vezan za krajnjeg korisnika računarskih sistema, proceduralno bi izgledao na slijedeći način: Aktiviranje softvera za uspostavljanje telefonske veze sa Internet dobavljačem. Potrebno je da unesemo slijedeće podatke : 

Korisničko ime (Username) – npr. [email protected]; Oznaka full vezana je za puni pristup Internetu i ona se najčešće koristi. Pored oznake full moţe da se koristi i oznaka lite koja je vezana za manji broj usluga Interneta i jeftinija je za korisnika (najčešće se koristi ako korisnik ţeli samo usluge e - pošte, vijesti i sl.) Lozinka (Password) – skup simbola koji su neovlašten pristup Internetu.



poznati samo korisniku i onemogućuju

Telefonski broj (Phone number) – telefonski broj dobavljača usluga.



Aktiviranje softvera za pregled sadrţaja Interneta.“5 Od softvera se, za pristup Internetu, mora imati bar slijedeće:



Mreţni i web client program („web browser“), Softver za TCP/IP umreţavanje,



Softver za dial-up pristup na TCP/IP .



5

Branko Latinović, Panevropski univerzitet Apeiron, Fakultet poslovne informatike, Banja Luka, 2007.,

str. 293


Page 10


5. SERVISI INTERNETA

Internet je hardverski sistem: računari i kablovi. Softver je sve ono što nam omogućava da hardver radi za nas ono što zaista ţelimo. Budući da ţelimo da se što lakše snaĎemo u mreţi, servise ćemo podijeliti u 3 osnovne grupe: 1. Osnovni – koji postoje na svakom računaru vezanom u mreţu, 2. Javni – koji su namijenjeni za smještanje i pristup svim dostupnim podacima, 3. Posebni - koji su namijenjeni pretraţivanju. 5.1. Osnovni servisi

Osnovni servisi su prisutni

na svakom računaru koji je povezan na Internet. Njihovo korištenje podrazumijeva posjedovanje korisničkog imena na nekom od servera u mreţi i odgovarajuće lozinke za pristup, čime se dolazi do jedinstvene adrese. U ove servise spadaju: -

E-MAIL, TELNET, FTP, FINGER, TALK I R-SERVISI.

5.2. Javni servisi

Javni servisi su instalisani na karakterističnim kompjuterima u mreţi da bi se korisnicima obezbijedio jednostavan pristup podacima bez dodatne provjere identiteta. U javne servise spradaju: -

MAILING LIST, ANONYMOUS FTP, USNET NEWS (USERS NETWORK NEWS), GOPHER, WWW (WORLD WIDE WEB), JAVA, IRC (INTERNET RELAY CHAT) I MAIL GATEWAYS.


Page 11


5.3. Posebni servisi

Posebni servisi obuhvataju tri kategorije servisa: 



Servisi za pretraživanje- omogućavaju pronalaţenje odgovarajućih dokumenata na javnim servisima. Bez njih bi krstarenje Internetom bilo mnogo komplikovanije i sporije.

su neophodni kada se pomoću Interneta prenose podaci koji imaju posebnu vaţnost. Uz ove servise, neki od programa za pristup odgovarajućim javnim servisima, npr. www -u, imaju opciju za zaštitu Sigurnosni servisi-

komunikacije. 

Sistemski

servisi-

ova

kategorija

servisa

je

namijenjena

uglavnom

administratorima servera i mreţe, a ponekad moţe da bude od značaja i za korisnike. Korisnici pomoću ovih servisa mogu da provjere da li je neki računar trenutno priključen u mreţu ili postoje problemi na vezama.


Page 12


6. ZAKLJUČAK U ovom seminarskom radu, obradila sam, prema zadanoj temi Internet, od njegovih

samih početaka, postanka, istorije, razvoja, širenja, do današnjih dana kada je Internet nezaobilazan dio naše svakodnevnice. Za lakše razumijevanje teme, takoĎer sam se potrudila ukratko objasniti sam pojam Interneta, njegove sastavnice i principe

funkcioniranja. Činjenice koje sam prikazala, u ovom seminarskom radu, potkrijepila sam grafičkim prikazima i skicama, kao i citatima koje sam sama pronašla ili izradila. Internet pruţa nove prilike za učenje, omogućuje p ojedincima direktnu prodaju ideja, usluga ili proizvoda, pristup informacijama te zadovoljavanje emocionalnih i

psiholoških potreba Unatoč pokušajima postavljanja u nekakav vremenski okvir, moţemo reći kako informacijsko doba traje i danas. Njegova obiljeţ ja, ponajprije uporaba Interneta, prodire u sve sfere ţivota, od globalne politike i ekonomije pa sve do svakodnevne interakcije meĎu pojedincima. Internet

nudi mnoge mogućnosti u svim oblastima ţivota, rada i poslovanja. To ogromno trţište već raĎa nove prilike, a nalazi se svima nama – na dohvat ruke. Ţivot bez Interneta, danas ne bi mogli ni zamisliti, jer sve što nam padne »na pamet«, svaka nedoumica, sumnja, interesovanje u sekundi moţe biti otklonjeno, i da bez previše utrošenog vremena spoznamo nešto novo, i nastavimo ţivjeti »bogatiji« za jednu ili više informacija.


Page 13


Literatura



Dr Mladen Radivojević, dr Ilija Šušić, Poslovna informatika, Univerzitet za poslovne studije, Banja Luka, 2008.



Branko Latinović, Panevropski univerzitet Apeiron, Fakultet poslovne informatike, Banja Luka, 2007.



http://hr.wikipedia.org/wiki/Internet



http://bs.wikipedia.org/wiki/Internet


Page 14

Seminarski Rad- Poslovna Informatika

Recommend Documents